بررسی اثرهای جاسمونیک اسید و متیل جاسمونیت بر رشد رویشی و زایشی دو رقم توت فرنگی selva و paros

امروزه کشت گلخانه ای توت فرنگی به صورت هیدروپونیک، به شدت رو به افزایش است، با این وجود در تولید آن مشکلاتی همانند عملکرد پایین، پایین بودن کیفیت محصول و تشکیل میوه های بدشکل و همچنین حساس بودن به شرایط نامساعد محیطی، بر سر راه تولید کنندگان وجود دارد. از اهداف کلی در تولید گلخانه ای عملکرد بالا و تولید میوه هایی با کیفیت مناسب و بازارپسند است که برای نیل به این هدف استفاده از تنظیم کننده رشد گیاهی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثر جاسمونیک اسید با غلظت های (0-5/0-1-5/1-2 میلی مولار) و متیل جاسمونیت با غلظت های (0-25/0-5/0-1-5/1 میلی مولار) بر تعداد گل، میوه، رانر، گل آذین، اسیدیته کل، ویتامین ث و کل مواد جامد محلول و .... در دو رقم سلوا و پاروس بود. نتایج نشان داد که محلول پاشی غلظت 5/1 میلی مولار جاسمونیک اسید بیشترین تاثیر را بر روی تعداد گل در بوته و غلظت 5/1 میلی مولار متیل جاسمونیت بر روی تعداد گل آذین در بوته داشته است.غلظت پایین متیل جاسمونیت (25/0 میلی مولار) هیچ تاثیری بر روی روند ک های توت فرنگی نداشت ولی غلظت بالای متیل جاسمونیت (5/1 میلی مولار) بیشترین تاثیر را در کاهش تعداد روندک های توت فرنگی دارا بوده است همچنین غلظت های بالای جاسمونیک اسید (بترتیب 5/1 و 2 میلی مولار)بر روی کاهش تعداد روندک ها تاثیر داشته است و هر دو هورمون بر روی گونه پاروس نسبت به گونه سلوا بیشترین اثر را دارا بوده است.